Gaandeweg
verandert soms
de bekende weg.
Nieuwe wegen roepen om verkenning.

Deze woorden, die ik in 2014 schreef, staan min of meer symbool voor mijn levensweg. Verschillende malen heb ik mijn weg verlegd. Soms gedwongen door wat me overkwam: door verlies van dierbaren, werk of gezondheid. En soms vrijwillig na een proces van heroverwegen en andere keuzes maken.

Soms heb ik dat alleen kunnen doen, maar veel vaker heb ik er hulp bij gezocht en gekregen. Dat is wat ik onderweg vooral heb geleerd, dat er helpers zijn, en dat er niks mis is met hulp vragen. We staan er niet helemaal alleen voor, ook al voelen we ons soms wel zo.

Dat ik mijn verhaal kon doen, dat ik kwijt kon wat mij dwars zat of bezig hield, dat hielp mij verder. Natuurlijk veranderde het niets aan wat me overkomen was, en toch … werd het anders. Lichter. Dragelijker.

Dat gun ik anderen ook.

Maar soms heb je niet zo iemand in je eigen vertrouwde netwerk of is dat niet de beste plek ervoor. Dan kan een gesprek met mij als geestelijk verzorger uitkomst bieden.